Veda vakti yaklaşıyor...

Sene 2004 askerden daha yeni gelmişim ve ayağımın tozu ile şuanda çalışmakta olduğum işyerime başladım...Ofise ilk girdiğim günlerde ofisimiz baya kalabalıktı.Günler geçmeye başladı ve bu geçen zaman zarfında ben de işleri öğrenmeye başladım. İşleri öğrenirken tabi ki patronlarıma da alışmam gerekiyordu.Çünkü bu iş benim daha ilk iş tecrübemdi (babamın yanında çalıştığım günler hariç). Nasıl konuşmam, nasıl davranmam gerekiyor gibi bir sürü şey zamanla kendiliğinden gelişti.Ve tabii ki onlardan bu geçen zaman zarfında baya birşeyler öğrendim.Onlara buradan sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum...
Ve bir süre sonra ofisten arkadaşlarım işten ayrılmaya başladı. Dolayısıyla işlerim de çoğalmaya başladı.Ve aradan seneler geçti bir baktım ki ofiste artık yalnızım!!! Bu yalnızlık bazen çok iyi bazen de çok kötü oluyordu benim için.Tatillerin dönüşü kabus gibi oluyordu ama normal zamanlarda kafam o kadar rahattı ki kendime bir yardımcı almayı hiçbir zaman düşünmedim... İşi de öylesine sahiplenmiştim ki sanki her sabah kendi işime gelir gibi keyifle ve heyecanla geliyordum.
Ve bir gün en yakın arkadaşımdan bir telefon aldım, telefondaki ses şöyle diyordu; Alper bizimle çalışmayı düşünür müsün? Cevabım kısa ve net oldu: Evet!!!
Çünkü artık buradaki misyonumu tamamladığımı düşünüyor ve hayatımda yeni bir başlangıç, bir sıçrama yapmak istiyordum... Sonuç; aileme de danıştıktan sonra istifa kararı aldım ve 28.12.2010 tarihi ile istifa ettim. Patronlarım bu kararıma oldukça şaşırdı fakat daha sonra düşüncelerimi anlatınca benim için mutlu olup şansın açık olsun dediler. Amaa tabii ki öyle hemen ayrılmam mümkün değildi. İlk başta kendi yaptığım işleri madde madde yazmaya başladım. Ve daha sonra bu maddeleri işe alınacak olan 3 ayrı kişiye böldük. Gelen arkadaşlarıma işleri teker teker anlatmaya başladım. Arada tabi girip çıkanlar da oldu ve bana da işe yeni girenlere tekrar aynı şeyleri anlatmak kalıyordu... Şimdi artık 7 sene boyunca gelip gün boyu yoğun bir şekilde çalıştığım ofiste misafir gibiyim, hiçbir şeye karışmamaya çalışıyor ve onlara sadece gerektiği zaman müdahale ediyorum. 14 şubat pazartesi günü buradaki son günüm olacak ve 15 şubat günü yeni işime başlayacağım...
Yeni işe başlayacağım için çok heyecanlı ve istekliyim umarım herşey çok güzel olur...
Eski işimden ayrılacak olmam konusunda ise içimden sanki bir parça hep burada kalacak...
Çalıştığım herkese ve patronlarıma sonsuz teşekkür ederim elveda...

Chunky Monkey

Chunky Monkey dondurmamla tv seyrederken aklıma blog yazmak geldi... Ne üstüne mi; henüz ben de bilmiyorum ama emin olabilirsiniz ki ordan burdan, komik, üzüntülü aklıma ne gelirse yazacağım...
Başlığımı da çok sevdiğim bir arkadaşımdan esinlenerek koydum.O'nun ağzından duymanızı isterdim; hadiii canımmm :)

Yakında geliyorummmm...